Kıskanmama

Uzun boylu, sarışın, ağzının hizasına kadar favorili bir genç uzaktan işaretler ederek bizim masamıza geldi.

"Kürk Mantolu Madonna'yı selamlarım!" diyerek Maria'nın başını ellerinin arasına aldı; evvela alnından, sonra yanaklanndan öptü.

Gözlerimi yere diktim ve bekledim. Şundan bundan konuştular. Aynı sergide resim teşhir ettikleri anlaşılıyordu. Nihayet delikanlı Maria'nın elini şiddetle sıkıp salladıktan ve bana: "Allahaısmarladık, genç efendi!" diye, herhalde sanatkar usulü bir selam verdikten sonra uzaklaştı.

Hâlâ önüme bakıyordum. Kadın:

"Ne düşünüyorsun?" diye sordu.

"Bana "sen" dediniz, farkında mısınız?"

"Evet... İstemiyor musunuz?"

"Ne demek? Teşekkür ederim!"

"Of! O kadar çok teşekkür ediyorsunuz ki!"

"Biz şarklılar çok kibar insanlarızdır... Ne düşünüyordum biliyor musunuz? O adam sizi öptü ve ben hiç kıskanmadım."

"Sahi mi?"

"Ve niçin kıskanmadığımı merak ediyorum!"

...

Nihayet, yüzüme doğru eğildi, gözlerini kaldırıma dikti ve fısıltı gibi bir sesle fakat çabuk çabuk:

"Demek beni kıskanmıyorsunuz ha?" dedi. "Beni sahiden bu kadar çok mu seviyorsun?" Birdenbire gözlerini kaldırdı ve merakla yüzüme bakmaya başladı.