Sevdiğimiz zaman, aşk o kadar büyüktür ki;
bir bütün olarak içimize sığmaz, sevdiğimiz insana doğru yayılır.
Onda kendisini durduran, başlangıç noktasına geri dönmeye zorlayan bir yüzey bulur;
işte karşımızdakinin hisleri dediğimiz şey, kendi sevgimizin çarpıp geri dönüşüdür;
bizi gidişten daha fazla etkilemesinin, büyülemesinin sebebiyse,
kendimizden çıktığını fark etmeyişimizdir.
Marcel Proust
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrMtTwuy31E3P61ryNtQ-p9iqSUUkLm1oD__G09v9e5xlapp-3UEG1gVE3qAWnhWa1IU5a53hP4ZpjWTeZ5MYVZOh_yzdbRnmMFaiasGRzlBgFit97Ibk7aHZ9W9UjpJCZkSB_Hi0bKvwN/s200/226765_10150179523920000_635339999_7087160_5513496_n.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder