Bir kimsenin ağzında misk olsa,
sarımsaktan bahsetse de sözlerinde misk kokar.
Bilâkis, ağzında sarımsak bulunsa,
anberden dem vursa da ağzından sarımsak kokusu gelir.
...
Halkta koku almak hissi oldukça,
sâhib-i dillerin sözlerinden pekâla koku sezerler.
Nefsânî olan bir kimse, Hudâ'ya dâir söz söylese,
halka o sözlerden hevâya taalluk eden koku gelir.
Âgâh olan bir kimse de dünyâya taalluk eden bir bahsi açsa,
halk o sözlerden de âhirete yol bulur.
.....
İntihâ-name, Sultan Veled, 6290-1. & 6293-5. beyitler
~
Hani her solukta ödağacından, miskten bahseden,
fakat sarımsakla ekmek yiyen adam gibi,
O, miskten laf eder durur,
ama ağzından sarımsak kokusu gelir
Aksine, birisi de ağız dolusu misk alsa ağzına,
pis kokudan bahsetse de ağzından misk kokusu duyulur
Sarımsaktan dem vursa bile söz söyledikçe
sana Tatar miskinin kokusu gelir
Can, insan vasfından arındı mı,
onun kötüsünü de misk say, iyisini de
Ama iyi olmadı mı da, arınmadı mı da onun iyiliğini,
hevâ ve hevesten doğan tüm kötülük bil
İbtidâ-name, Sultan Veled, 1890-5. beyitler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder